Historia NZS SGH

NZS Szkoły Głównej Handlowej, ówczesnej Szkoły Głównej Planowania i Statystyki, powstał w październiku 1980 roku, równolegle ze swoimi odpowiednikami na uczelniach w całej Polsce. Od samego początku była to organizacja niezależna od władz państwowych i uczelnianych. Organizacja, mimo niezbyt przychylnej postawy uczelni, została szybko zalegalizowana. Celem pierwszych członków NZSu było przede wszystkim zapewnienie niezależności działalności i inicjatywy oraz dbałość o prawa studentów. Do inicjatywy dołączali studenci o różnym usposobieniu i poglądach, których łączyło sprzeciwianie się ograniczeniom wolności oraz uciskowi ze strony aparatu państwa. Organizacja w krótkim czasie zyskała wielu sympatyków i członków, stając się największym niezależnym ruchem studenckim od 1968 roku.

Na przełomie marca i kwietnia odbył się pierwszy krajowy zjazd NZS. Sprawiło to, że organizacja działająca na SGPiS nawiązała bliższą współpracę ze swoimi imienniczkami z uczelni w całej Polsce. NZS stał się organizacją rozpoznawalną i – w skali kraju – mającą znaczny wpływ na decyzje związane ze szkolnictwem wyższym oraz wolnościami obywatelskimi.

Największymi wydarzeniami organizowanymi w owym czasie przez NZS SGPiS były słynna akcja „SGPiS zmienia kolor” oraz strajk okupacyjny uczelni, który miał miejsce na początku grudnia 1981. Efektem tych zdarzeń była zmiana postrzegania SGPiS i jej studentów jako posłusznych i dostosowujących się do systemu, a także przebicie się postulatów młodych dotyczących kształtu państwa i ustroju politycznego do powszechnej świadomości. Strajk zakończył się sukcesem, jednak już kilka dni później, tuż po wprowadzeniu stanu wojennego, NZS został zdelegalizowany.

Podczas stanu wojennego rozbite struktury organizacji działały w podziemiu, jednak powszechna atmosfera terroru i wprowadzone przez władze obostrzenia bardzo utrudniały aktywność. NZS nie został z resztą zalegalizowany po zakończeniu powszechnego stanu wojennego – stało się to dopiero w 1988 roku za sprawą decyzji rektora, prof. Zbigniewa Bosiakowskiego (choć NZS SGPiS, bazując na strukturach Klubu Francuskiego SYNDROM, nielegalnie wznowił działalność już kilka lat wcześniej). Byli i ówcześni działacze NZS z uczelni w całej Polsce odegrali ważną rolę w procesie przemian, zapoczątkowanym w 1989 roku.

Po przemianach (i zmianie nazwy uczelni na Szkołę Główną Handlową) NZS mocno zmienił profil działalności, choć pozostał wierny wcześniejszym ideałom. Główną osią działalności stawały się projekty skupione na różnych obszarach życia studenckiego, na które, wobec braku konieczności walki z ustrojem państwa, została przekierowana energia studentów. Organizacja rozwijała się, stając się z czasem największą na uczelni. Jej projekty, takie jak Wampiriada, DKF Overground czy Drogowskazy Kariery są powszechnie rozpoznawalne i co roku gromadzą w sumie tysiące uczestników, w tym wiele osób spoza organizacji. Wchodząc w piątą dekadę działalności, NZS SGH dysponuje bogatym zapleczem historyczno-organizacyjnym i ogromnym potencjałem swoich członków oraz sympatyków.